خراسان رضوی، یکشنبه ۶ اسفند ۱۴۰۲، خیابان علیمردانی ۱۵، جشن بزرگ مردمی ولادت منجی عالم بشریت، غرفه شهدای غریب اسارت. در هوای سرد و سوزان، برفی و بارانی یکشنبه، غرفه شهدای غریب اسارت در این جشن یکی از زیباترین غرفه ها بود. غرفه ای که به دستان یاران با صفا و با وفای شهدای غریب اسارت با عشق آزین بندی شد؛ یک طرف مزین به بنر تصاویر بیش از ۵۰ شهید غریب اسارت، طرف دیگر قاب های تصاویر شکنجه های دوران اسارت زینت بخش غرفه بود، دو بنر قدی تصاویر شهدای غریب اسارت، ورودی را زینت داده بودند.
یک بنر قدی دیگر شرکت کنندگان را به مسابقه دلنوشته و نامه ای به شهدا فرا می خواند، حضور به موقع و تمام وقت دبیران کنگره و برخی آزادگان به این جشن و غرفه شهدای غریب اسارت گرمی و صفای دیگری بخشیده بود، میزهای جلو غرفه میزبان خوبی برای شرکت کنندگان و خصوصا جوانان بودند تا بتواند با شهدا نجوا کرده و دلنوشته های خود را بنویسند، شکلات ها هم مسولیت شیرین کردن کام تک تک بازدیدکنندگان را به عهده گرفته بودند.
بنر زیبایی که بر سر در ورودی غرفه شهدای غریب اسارت نصب شده بود،چه خوب وظیفه دعوت و جذب جمعیت و هدایتشان ار ایفا می کرد. در یک کلام گویا به گفته شاعر” ابر و باد و مه و خورشید و فلک” در کار بودند تا بتوانند شهدای غریب اسارت را معرفی کنند. اما کمی جلوتر جایگاهی بس زیبا برای اجرای برنامه جشن برپا بود و مجری مداحان سخنرانان، گروهای سرود، طنز پردازان و گروهای تئاتر با برنامه های شاد و متنوع خود موجب شادی و سرور شرکت کنندگان شده بودند ، توزیع شیرینی ، شکلات ، چایی ، شیر کاکائو، شله، بسته بندی ها و … در این جشن مردمی حال هوائی ویژه داشت، در این میان حضور دو تن از آزادگان عزیز به عنوان راوی به ذکر خاطراتی از شهدای غریب اسارت پرداختند و فضای معنوی خاصی در این جشن زیبا ایجاد کردند. این جشن از ساعت ۱۵ شروع شد و تا ساعت ۲۱ طول کشید.
