قسمت اول:
آبان ماه ۱۴٠۳ و پس از برگزاری اجلاسیه شهدای غریب اسارت در خرم آباد، کار شناسایی شهدایی که در اسارت به شهادت رسیده اند شدت و قوت دیگری یافت، بنحوی که اجلاسیه برای ۱۸ شهید غریب برگزار شد و پس از آن ۱٠ شهید غریب دیگر در لرستان شناسایی شد که تمامی آنها دارای مشخصات، عکس و منسوبین بودند. در این میان شهیدی جاویدالاثر شناسایی شد که با بررسی زندگی وی مشخص گردید در بند اسارت به شهادت رسیده است.
با مراجعه به سیستم بنیاد شهید و امور ایثارگران تنها مشخصات اولیه و مشخصات پدر و مادری که فوت کرده اند از شهید یافت شد که مشخص گردید هیچ نشانی و شماره تماسی از خانواده وی موجود نیست و همچنین عکسی نیز از شهید در سیستم نمی باشد. با تاکید دبیرکل کنگره ملی شهدای غریب به جستجو برای یافتن عکس و نشانی از شهید پرداختم. در قدم اول طی مکاتبه ای با اداره کل ثبت احوال لرستان خواستار بررسی و اعلام منسوبین درجه یک شهید و یک قطعه عکس از شهید شدم که بعد از ده روز پاسخ نامه به دستم رسید.
نامه حاوی اطلاعات منسوبین درجه یک شهید و فاقد عکس بود. با خواندن نامه متوجه شدم پدر، مادر، ۴ برادر و ۱ خواهر شهید همگی در طی سالیان گذشته فوت کرده اند و مجدد هیچ نشانی و شماره ای از آنان در نامه قید نشده بود. حالا کار بسیار سخت تر شده بود، شهید غریب و جاویدالاثری که هیچ منسوبی ندارد بدون حتی یک تصویر روی دستم مانده بود .
در قدم دوم از یکی از تهیه کنندگان متعهد صدا و سیما که همیشه پای کار شهدا هست، در خواست کردم که موضوع این شهید را در برنامه پربیننده خود بیان کند و از مردم درخواست کند در صورت شناسایی وی به بنیاد شهید مراجعه نمایند که با وجود چند مرتبه پخش مطلب ولیکن نتیجه ای حاصل نشد. در قدم سوم مطلبی در خصوص شهید تهیه و در صفحه های پر بازدید اینستاگرام و گروه و کانالهای ایتا منتشر کردم به امید یافتن ردی از شهید که باز هم خبری نشد.
با پیشنهاد دبیرکل کنگره ملی شهدای غریب و در قدم چهارم به ایثارگران ارتش که شهید در زمان شهادت سرباز ارتش بوده مراجعه نمودم و با برخورد گرم پرسنل آنجا مواجه شدم. پس از بیان مسئله، کل پرونده پرسنلی شهید و حتی پرونده شهید در یگان اعزامی بررسی و مجدد نه نشانی و نه عکسی یافت نشد.
بعد از سر درگمی های زیاد دوباره به ثبت احوال مراجعه نمودم تا شاید از طریق منسوبین درجه ۲ برادر و خواهر شهید نشانی یا تلفنی بیابم که متاسفانه به دلیل ضوابط اداری از دادن پاسخ معذور بودند و علیرغم اصرار زیاد، حاضر به همکاری نشدند.
